Twin Brook [&Belle]

Langzaam aan kwamen zijn bemanningsleden aanlopen met allerlei soorten voedsel. Brood, groenten, natuurlijk suiker, kippen, geiten en natuurlijk ook rum. Een kleine grimas verscheen op zijn gezicht bij het zien van het laatste. Hij had zich er bij neergelegd dat rum nou eenmaal bij het piratenleven hoorde. Al zou hij wel proberen te minderen. Dat had hij zichzelf voorgenomen, misschien voor Belle. Hij draaide zijn hoofd naar haar en knikte. Zoals het er nu naar uitziet kunnen we terug naar The Jolly Roger. Hij checkte of iedereen daadwerkelijk weer aanwezig was en navigeerde uiteindelijk de bemanning terug naar het schip. Onderweg keek hij nog eens goed om zich heen. Hij zou deze stad een hele tijd niet meer te zien krijgen. De reis zou een hoop tijd in beslag gaan nemen. Killian keek even achterom naar Belle die druk in gesprek was met Mr. Smee. Hij moest toegeven dat hij het wel zag zitten, weer een vrouw aan boord van zijn schip. De laatste keer dat dat gebeurde was toen Milah nog in leven was. Killian merkte dat er een kleine traan over zijn wang gleed bij de gedachte aan haar. Snel riep hij zichzelf weer bij elkaar. In de verte zag hij zijn schip al liggen. Zonder dat hij het merkte versnelde hij zijn pas. Het schip werd als maar groter naarmate hij de haven naderde. Onbewust verscheen er een grote glimlach op zijn gezicht wanneer hij de loopbrug van zijn tweede grote liefde opliep: The Jolly Roger.

Belle Zag dat Kilian terug naar het schip rende. Ze nam afscheid van de man met wie ze stond te praten en holde toen achter hem aan. Eenmaal in het schip wandelde Belle weer gewoon. Ze ging weer aan het roer staan. Toen Belle zag dat iedereen terug aan boord was startte ze het schip. Belle zuchtte opgelucht. Ze konden weer vertrekken. Ze konden hun reis weer vervolgen op weg naar de goede fee.

Het leek erop dat Belle de laatste dagen een hoop had geleerd over het zeeleven. Ze zorgde er zelfstandig voor dat de Jolly Roger in beweging kwam. Stiekem was hij best een beetje trots. Het zeeleven was altijd zijn passie geweest. Sinds dat hij kom lopen was hij altijd bij de zee te vinden. Samen met zijn broer. Langzaamaan leerde de twee zich staande te houden. Uiteindelijk kozen ze er samen voor om voor de koning te werken. Dat bleek uiteindelijk geen succes, zijn broer werd er het slachtoffer van. Mede voor zijn broer koos hij ervoor om voor het leven op zee te blijven kiezen.

Killian schudde kort zijn hoofd om met zijn gedachten weer in het nu te komen. Hij keek even rond en dirigeerde zijn bemanning naar het juiste opslagruim. Vervolgens trok hij zich even terug in zijn kajuit. Het zou een lange reis worden met dit keer een nieuw bemanningslid. Killian liep naar een grote houten kast en zocht naar de juiste zeekaart. Het voelde weer even zoals in zijn begintijd als kapitein. Voor het eerst sinds lange tijd had zijn reis weer echt nut. Hij had een doel en hij zou er alles aan doen om dat doel te bereiken. Eindelijk zou hij wraak kunnen nemen voor zijn broer.

Belle dacht na terwijl ze het schip bestuurde. Het was duidelijk dat Kilian wraak wou nemen op Repelsteeltje maar was wraak wel een goed idee? Belle zuchtte. Ze was geen voorstander van wraak nemen maar ze begreep Kilian ook wel. na een lange tijd hierover gepiekerd te hebben nam Belle opnieuw de kaart. Z het er nu uitzag zouden ze er over 3 dagen zijn; Belle stopte de kaart weer weg en bestuurde verder de boot.

Na een tijdje begon het hard te waaien. Nog even en erzou een storm komen. Belle zuchtte. Dat ook nog. Snel zette Belle de boot even stil en ging ze iedereen waarschuwen voor de storm. Ze ging eerst naar Kilian. Belle klopte op de deur van Kilian's kajuit en stak haar hoorfd tussen de deur. 'Sorry voor het storen Kilian maar ik wil je even waarschuwen voor een zware storm die er elk moment zal zijn' zei Belle. Belle had het nog maar net gezegd of het begon nog meer te waaien. Belle deed snel de deur van Kilian's kajuit dicht om meteen de anderen te waarschuwen. Het kon nu niet lang meer duren voor de storm zou losbarsten.

Killian merkte dat het wat onrustiger werd op zee. De golven werden hoger en wilder en het geluid van de wind werd steeds duidelijker hoorbaar. Ergens hield hij wel van een wildere zee. De geluiden van de wind en het water herinnerde hem aan het leven op zee en, zoals iedereen wist, was dat Killians grote liefde. De wind begon steeds meer toe te nemen en een aantal minuten later stak Belle dan ook haar hoofd om de deur. Ze was de stuurvrouw deze avond en was als een van de weinige nog wakker. 'Sorry voor het storen Kilian maar ik wil je even waarschuwen voor een zware storm die er elk moment zal zijn'. Ze had het nog niet gezegd of een grote windvlaag woei langs het schip. Inderdaad ja! Bedankt voor het melden! Killian knikte goedkeurend. Zoals het er nu naar uit zag zou het een flinke storm worden. Geef me een paar minuten, ik kom er zo aan. Belle knikte en liep verder naar de overige bemanning. Nog even keek hij naar de kaart. Vanaf zijn riem pakte hij zijn kompas en stelde hem in op de juiste windrichting. Door de storm zouden ze waarschijnlijk van cours raken, maar door nu alvast zijn kompas juist te zetten, zouden ze deze snel weer kunnen vinden. Vervolgens borg hij zijn spullen netjes op en blief ze kaarsen uit. Je wist maar nooit. Een brand zou helemaal niet uitkomen.

Toen Killian op het dek aankwam was het net begonnen met regenen. De wolken zagen er donker uit en in de verte waren al enkele bliksemschichten te zien. Hij fronste zijn wenkbrauwen kort toen hij nadacht over welke voorbereidingen er nog genomen moesten worden voor de storm echt zou losbarsten. In zijn ooghoek zag hij de bemanning langzaam op het dek arriveren. Snel liep Killian hun richting uit en beval iedereen alle losse spullen en attributen vast te zetten. Belle was intussen ook op het dek gearriveerd. Killian knikte kort naar haar. Goed werk Belle! Gelukkig is de bemanning op tijd gewaarschuwd. Het kan nog wel eens een wilde nacht worden!

Belle glimlachtte maar schrok daarna meteen geroep om hulp. Snel draaide ze zich richting het geroep om hulp en zag ze dat 1 van de belanningsleden van boord was gevallen en op het punt stond teverdrinken. Snel liep. Ze naar de de man toe en stak haar hand uit. Ze kwam er net niet bij. Belle rende naar iedere kamer van de boot op zoek naar een touw. In 1 van de kamer vond ze een reddingsbootjr. Snel nam Belle het reddingsbootje en liep ze terug naar de man die op het punt stond om te verdrinken. Er gooide het reddingsbootje in het water en sprong zelf ook in het water. Eenmaal in het water lukte het Belle met moeite om in het reddingsbootje te stappen. Toen ze in het reddingsbootje zat peddelde ze met haar handen naar de man en sprong ze naar naar de man toen. Ze stak haar hand uit naar de man die haar hand nam en samen klommen ze terug in het reddingsbootje. Eenmaal terug bij het schip gingen Belle, het bemanningslid en het reddingsbootje terug naar binnen en 2 minuten later kwamen ze drijfnat rn hoestend terug aan bij Kilian en de rest.

Even leek het goed te gaan, maar al snel hoorde hij geschreeuw. Een van zijn bemanningsleden was overboord gevallen en stond op het punt te verdrinken. Nog voor hij kon reageren had Belle al actie ondernomen. Ze had ergens een reddingsboot gevonden en was overboord gesprongen om de man te helpen. Killian schrok eerst van haar reactie. De zee was altijd al een gevaarlijke plek maar door de storm was hij levensgevaarlijk geworden. De golven begonnen in hoogte toe te nemen en door de regen was het erg lastig om iets te zien. Killian wist even niet goed wat hij moest doen. Moest hij haar achterna springen? Nee, dacht hij. Belle was met haar boot al van de zijkant af gevaren en bevond zich nu op open zee. Wanneer hij haar achterna zou gaan, was de kans groot dat hij zou verdrinken. Na een paar minuten kwam Belle gelukkig weer in zicht met in haar bootje de verdrinkende man. Een opgeluchte zucht ontsnapte uit zijn mond. Hij moest toegeven dat hij erg bezorgd was geweest om beide. Belle haastte zich naar binnen en kwam even later drijfnat naar buiten. Snel! Iemand, haal een deken voor haar! In hoog tempo liep Killian naar Belle toe. Gaat het? Killian sloeg de deken die hij kreeg aangereikt om haar heen. Weet je wel wat je deed? Je had dood kunnen zijn! Sprak hij haar toe. Hij moest toegeven dat het een dappere daad was, maar ze had haar eigen leven hierdoor in gevaar gebracht. Killian zuchtte even. Maar ik moet je wel bedanken voor het redden van een van mijn beste bemanningsleden. Killian knikte kort. Ga nu maar snel naar binnen. Anders vat je nog kou en wordt je ziek. Een van de mannen wenkte Belle om hem te volgen. Killian draaide zich nog even om naar Belle. Nogmaals.. bedankt. Zei hij op een kalme toon. Hij had echter niet veel tijd om zijn dankbaarheid op een juiste wijze over te brengen, want direct nadat hij zijn woorden had uitgesproken volgde er een enorme bliksemschicht.

De bliksemschicht raakte het schip en het schip vloog in brand. Belle schrok dn nam meteen de landkaart. Het vuur had de landkaart nog niet geraakt. Belle keek op de kaart rn zag dat ze bijna bij een riland waren. Belle holde door het schip en nam alle reddingsbootjes die ze vinden kon.snel gooide ze de reddingsbootjes in het water en beval ze iedereen om in een bootje te springen.
Toen iedereen zich in het bootje bevond hoorde belle iemand hoesten. Belle draaide zich snel o' en zag 1 van de bemanningsleden. Hij zat vast in dd vlammen. Belle rende meteen naar de man toe om hem te hrlprn laar alle hulp kwam te laat. Belle vond na een tijdje het dode lichaam van de man. Belle rende naar Kilian om hem te waarschuwen terxijl ze tranen voelde opkomen. Eenmaal ze bijna bij Kilian was viel ze bewusteloos neer door de rook. Terwijl Belle daar bewusteloos op dd grond lag niet veel verder van het dode lichaam van 1 van de bemaningsleden vandaan kwam het vuur steeds korter bij Belle.

Door de blikseminslag was een deel van de boot in brand gevlogen. Bij het zien van de vlammen ging er een enorme schok door hem heen. De Jolly Roger was al zijn hele leven zijn schip geweest. Hij had hiermee samen met zijn broer een groot deel van de oceaan afgevaren en nu was zijn grote liefde bijna niet meer. Killian was zo in shock van het feit dat hij zijn boot kwijt zou raken dat hij verstijfde. Alles ging langs hem heen. Schreeuwende bemanningsleden, Belle die van alle kanten reddingboten tevoorschijn probeerde te toveren.. Hij maakte er allemaal niets van mee. In de tussentijd had Belle ook nog een man uit de rook proberen te redden maar was helaas te laat geweest. Strompelend kwam ze naar Killian toe gelopen. Vlak voor zijn neus viel ze bewusteloos neer. Door de rook kreeg ze niet genoeg zuurstof meer binnen en was ze buiten bewustzijn geraakt. Even kreeg Killian er nog niets van mee, maar al snel kwam hij weer in het hier en nu. Toen hij Belle zag liggen reageerde hij snel. Hij pakte haar op en liep naar de stuurboord kant van de Jolly Roger. Snel iemand! Help! Een kleine paniekaanval zette op. Hij wilde naast zijn schip ook Belle niet verliezen. Iemand help haar! Snel hielpen een aantal bemanningsleden Belle in een van reddingsboten. Snel keerde Killian zich naar de rest van de bemanning. De rest, alsjeblieft.. help om het vuur te doven. In alle macht probeerde hij emmers naar de mannen te gooien in de hoop dat het nog zin had. Snel draaide hij zich om naar Belle. Gelukkig leek ze langzaam bij te komen. Een kleine opluchting verscheen op zijn gezicht. Met een van de twee zou het wel goed komen. Maar nu.. de Jolly Roger stond nog steeds in brand, maar hij zou het bijltje er niet zomaar bij neerleggen. Dit was zijn schip en hij zou voor het vechten ook. Al wist hij niet zeker of het nog zin had..

Na een tijdje kwam Belle weer bij rn probeerdde ze terug naar Kilian te gaan. Dat lukte haar met heel veel moeite omdat ze nog zwak was. Eenmaal bij Kilian zag ze dat de vlammen kort bij hun waren. Ze zag ook dat Kilian probeerde het schip te redden. Tervergeefs wist Belle want het schip viel niet meer te redden. De vlammen hadden al te veel schade aangericht daardoor. Snel nam Belle Kilian mee naar 1 van de reddingsbootjes. Toen ze beiden in het reddingsbootje waren keek Belle naar Kilian. "Het spijt me Kilian maar we kunnen echt niks meer voor het schip doen" zei Belle. Na die woorden omhelsde ze Kilian. Belle had ecbt met Kilian te doen.

Diep van binnen wist Killian dat de Jolly Roger niet meer te redden was maar opgeven kon hij niet. Dit schip was zijn leven. Tevergeefs probeerde hij de vlammen nog te doven, maar Belle nam hem mee naar een reddingsboot. Even stribbelde hij tegen maar de gedachten dat hij zijn schip kwijt was verzwakte hem. Eenmaal in de reddingsboot omhelsde Belle hem. Hij knikte bedankend naar haar, maar echt nadenken kon hij niet meer. Hij was niet alleen al zijn eigendommen kwijt, maar het voelde alsof al zijn herinneringen ook in vlammen op gingen. Het enige wat hij op dit moment kon doen was met waterige ogen de Jolly Roger zien vergaan. Killian vocht uit alle macht tegen zijn tranen. Huilen was niet iets wat bij hem paste, maar hij had het er erg moeilijk mee. Een aantal minuten zat hij daar maar, starend voor zich uit, naar de laatste momenten van zijn schip te kijken. De rest van zijn bemanning deed hetzelfde. De Jolly Roger was hun thuis geweest. Een aantal mannen werkten al jaren op het schip en waren een familie geworden. Een tijdje lang hoorde je alleen maar de geluiden van de golven die tegen de sloepen aan botsten. Killian zuchtte even. Hij had er waarschijnlijk de meeste moeite mee, maar realiseerde zich wel dat hij de kapitein van de bemanning was. Langzaam hief hij zijn hoofd en zuchtte nog eens diep. 'Oke mannen. Vaar zo snel mogelijk naar de wal. Daarna zien we verder.' Zei hij met een trillende stem. Hij had geen flauw idee hoelang het zou duren voor ze aan wal waren, maar op open zee blijven was geen optie. Eenmaal daar aangekomen zouden ze wel verder zien.

Belle hoorde Kilian"s trilkende stem en ze had echt medelijden met hem. Belle klomachteraan haar reddingsbootje en haalde daar de landkaart nog tevoorschijn. Ze had de landkaart nog kunnen redden voor dat de vlammen de kaart vernielde. Toen Belle de landkaart had klauterde ze weer naar Kilian. "Kilian het is misschien maar een kleine troost maar ik heb de landkaart nog kunnen redden" zei Belle. Ze liet Kilian dé landkaart zien en vouwde hem vervolgens open. Vervolgens draaide Bellr zich om naar de bemanningsleden die in reddingsbootjes achter het reddingsbootje van Kilian en haar waren. "Aangezien ik de landkaart nog heb kunnen redden stel ik voor dat Kilian en ik voorop varen en jullie achter ons aan varen" schreeuwde Belle zo hard ze kon zodat iedereen haar kon horen. Ze keek even vragend naar Kilian, gooide de kaart achter in hun boot en besloot toen haar handen klaar te zetten om te peddelen op weg naar het dichtsbijzijnde eiland.