Een onverwachte ontmoeting

Legolas dee langzaam zijn ogen open, en keek om zich heen. Ze zag August bewusteloos liggen, en Belle ernaast zitten huilen. Hij kon zich niet herinneren wat er was gebeurt. Hij reikte zijn arm en pakte de arm van Belle. Hij vrieg aan haar 'wat is er gebeurt?. Hij keek in de betraande ogen van Belle. en keek toen naar August die nog bewusteloos op de grond lag.

Belle keek op en zag dat Legolas wakker was geworden. Ze stond op en hurkte naast Legolas. 'Ik weet het echt niet' zei Belle snikkend. 'Ik denk dat hij je heeft nieergeslagen'. Belle zuchtte. 'Ik dacht dat ik hem kon vertrouwen maar blijkbar had ik het mis'. Belle keek bezorgd naar Legolas. 'Hoe voel je je'? vroeg ze aan Legolas.

'Hoe voel je je' vroeg Belle aan hem. Hij antwoordde met moeite "het gaat wel'Opeens kwam het boven wat er was gebeurd, hij keek naar August en zei 'Hij heeft me proberen te redde, ik weet h et weer. Ik werd gepakt door 2 gewapende mannen in zwarte pakken, die mij gevangen namen'. Hij keek naar August en vroeg 'Hoe is het met hem?'

Belle keek Legolas aan. 'Dus hij heeft je niks aangedaan maar hij heeft je juist gered''? vroeg ze veraasd aan hem. Belle sloeg haar handen voor haar gezicht. Waarom had ze he geslagen? Dat was echt niet nodig geweest. Belle stond op en rende naar augustus. 'Augustus word wakker alsjeblieft' zei Belle smekend tegen Augustus. Belle hoopte dat Augustus nog zou weten wie Legolas en zij waren als hij wakker werd. Belle keek Augustus aan en aaide hem heel voorzichtig over zijn wang. Als allesnu maar goed kwam met hem.

‘- Waar ben ik?’ vroeg Augustus rondkijkend. Verward en gedesoriënteerd begon hij de landschap voor zich goed op te nemen.  Elk boom bewoog met een onnatuurlijke gratie, veroorzaakt door een zachte wind. Augustus bevond zich in een bos, zonder een teken van een levend wezen.
Zijn angst begon steeds meer te gedijen. In één oogwenk was zijn hele lichaam in zweet gedompeld.
Zijn hartslag begon nog sneller te kloppen. Hij was spierwit geworden.
Benend sleepte Augustus zich van boom tot boom op zoek naar iets, iemand of een teken.
Tevergeefs probeerde hij telkens uit de bos te ontsnappen en iemand te vinden; zijn leven te redden.
Wat hem precies achtervolgde, wist hij ook niet. Maar zijn instinkt, bleef signalen uitzenden van waarschuwing. Hij moest weg van deze behekste bos. Hoe meer hij bleef zoeken, des te meer vervloog zijn hoop in het niets, dat het goed zal aflopen. Ineens kreeg hij het gevoel alsof hij zuurstof te kort kwam. Zijn adem werd steeds dieper en trager.
Op de grond gekukeld door zijn verminderde bewustzijn, draaide hij zich op zijn rug en bleef de hemel staren.
“ Zal ik hier ooit levend uitkomen? Is deze mijn laatste luchtteug? “ Augustus bleef zichzelf vragen wachtend op zijn einde. Het was al besloten: hij zou hier ter plekke sterven.
Plotseling uit het niets viel een klein druppeltje op zijn voorhoofd. Er volgde nog een druppel…en nog een…Volgend moment kwam een golf druppels bij. Het begon te regenen.
De aankomende regen was ook het laatste wat Augustus nog van het wereld zag. Hij sloot met zijn laatste restje energie zijn ogen.
‘- Augustus! Word wakker, alsjeblief!’ huilend smeekte Belle het bewusteloze lichaam. Augustus lag nog steeds op haar schoot. Voorover gebukt vielen haar tranen op het gezicht van Augustus.
‘- Meiske, je moet minder huilen. Ik ben helemaal nat van.’ zei opeens de magiër glimlachend.

Belle glimlachte door haar tranen heen en aaide Augustus over zijn voorhoofd. Ze was echt bang dat hij zou sterven. Vervolgens huilde Belle van geluk. Ze had echt niet gedacht dat Augustus nog zou leven. 'Sorry dat ik huil maar ik ben echt heel blij dat je nog leeft' zei Belle huilend van geluk. Vervolgens stak Belle haar hand uit naar Augustus. 'Denk je dat je kan opstaan'? vroeg ze aan Augustus. Ze bleef haar hand uitreiken terwijl ze geduldig wachtte op antwoord. Belle glimlachte weer naar Augustus. Belle hoopte maar dat Augustus op kon staan. Velle had wel heel veel moeite moeten doen om Augustus wakker te krijgen maar ze was blij dat het haar uiteindelijk toch was gelukt. Opeens begon Augustus te trillen. 'Heb je het koud'? vroeg Belle bezorgd aan Augustus. Augustus knikte. 'Kom dan breng ik je terug naar het kamp' zei Belle en ze tilde Augustus op. Vervolgens begon ze richting het kamp te lopen en hoopte ze dat Legolas hun zou volgen;