When we went back to Narnia ~ Open for all Narnia characters

Zuchtend kijk ik om me heen. Water. Water, en nog eens water.
Op de een of andere manier doet het me denken aan de zee in Narnia, die mijlenver weg van hier ligt. Zelfs al zou je de wereld afreizen op zoek naar Narnia, je zou het nooit vinden. Narnia is geen andere planeet. Dan kun je er nog raken in je leven. Nee, Narnia, is een land, waar je enkel naartoe kunt als Aslan dat wil.
Dat is ondertussen alweer een jaar geleden, toen Lucy, Peter, Ed en ik naar Narnia gingen, om ons geliefde land te bevrijden van de Telmarijnen.
En nu... konden we maar terug gaan.

Daar sta ik dan, naast Susan. Aan het water. Saai te wezen.
Op de een of andere manier zie ik, dat het haar hier aan Narnia doet denken. Dat kan ik haar niet kwalijk nemen. Het doet mij ook aan Narnia denken.
Het water. Ik heb verhalen gehoord van vroeger. Dat bepaalde mensen in een meertje sprongen, met een groene ring, of een gele, ik weet het niet goed meer, en dan in Narnia belandden.
Ik ben natuurlijk niet van plan het te gaan proberen. Ondertussen weet ik ook wel al dat je enkel in Narnia kunt raken als Aslan dat wil, en niet omdat je dat zelf wilt.
Lucy, Peter, Ed en Eustaas zijn hier ook, maar ik heb geen zin om aandacht aan het te besteden. Op het moment, besteed ik enkel aandacht aan mezelf. Hoe egoïstisch dat ook kan klinken.

Ik rende en rende. Ik had namelijk zin om te rennen. Toen zag ik jill en susan. 'Hoi' zei ik en ik ging langs susan staan. Na een tijdje ging iik liggen en ik genoot van de zon. Het was een zonnige dag. Het was zelfs heel warm. Zo bleef ik uren liggen;

'Hoi', loopt Lucy aan ons voorbij.
'Hey Luus', zeg ik terug, maar erg veel intonatie is er in mijn stem niet te vinden. Ik heb te veel heimwee naar Narnia, omdat deze zee me meer dan ooit aan die fantastische plaats doet denken. Ik wil me net gaan leggen als er iets gebeurd. Ik word,... op de een of andere manier naar het water toegezogen, en ik kan nog net Jill en Lucy's handen vastpakken en schreeuwen dat zij die van Ed en Peter moeten vastpakken, als we het water in vallen.

Ik schreeuw het uit. Ik dacht dat ik zou sterven maar dat gebeurde niet. Een tijdje later zijn we in narnia. 'We zijn terug thui' zeg ik zacht en ik glimlach; Ik ren verder. Zo gelukkig ben ik. Eindelijk terg thuis; Na een tijdje ga ik uitgeput liggen in de zon. Zo blijf ik een tijdlang liggen voor ik in slaap val.

Een hele tijd blijven we onder water, nadat Jill mijn had heeft vastgegrepen, en het water heeft ingetrokken, samen met Lucy, Susan en Peter. Maar na een tijdje komen we boven, en ik zie de pracht. Hetgene, waarnaar ik zo lang verlangt heb.
'We zijn terug thuis', hoor ik Lucy zacht zeggen.
'Thuis.' mompel ik dan ook zacht. 'Oh Narnia, wat heb ik je gemist!'

Na een tijdje ben ik weer wakker. Ik had lekker geslapen. Nu had ik honger. Ik keek om me heen en zag een grote leuw voor me. Het was aslan; 'Aslan' !!!!!! roep ik blij en ik omhelsde de leeuw. daarna ging ik weer bij susan, edmund en jill staan;

'Narnia', fluister ik dolgelukkig in mezelf. 'Narnia. Mijn thuis. Mijn... alles.' met grote ogen kijk ik rond. Alles is nog precies hetzelfde als vorige keer. Er kan lang niet zoveel tijd voorbij gegaan zijn, hier in Narnia.
Ik zie hoe Lucy ergens blij naartoe loopt, en dat maakt me nog gelukkiger, omdat ik weet dat als Lucy blij is, er een goede reden voor is, maar ik wil even geen aandacht aan hem besteden, dit moment is van mij.

Off: 2 dingen, zou je Aslan niet pas later zien, Lucy? En ik hou in deze post niet helemaal rekening met de boeken, omdat Susan normaal geen hoge koningin is, maar goed.

'Narnia.' er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. 'Narnia! Wooohoho!' ik denk dat ik me nog nooit zo blij gevoeld heb, zelfs niet toen ik voor de 2de keer Narnia binnen ging. Zelfs niet toen ik tot Koningin van Narnia werd gekroond. Zelfs dan niet, en dat betekent een hele hoop.
Ik kan me de kroning nog goed herinneren. Eerst werd Peter gekroond tot Hoge Koning, en zijn titel werd hem gegeven. Koning Peter de Grootte, en dan was het mijn beurt. Hoge Koningin, met als titel Koningin Susan de Goede. En dan was het de beurt aan Edmund. Koning Edmund de Rechtvaardige. Dan kwam Lucy. Koningin Lucy de Dappere.
Het lijkt alsof er nog geen dag is verstreken, maar hier in Narnia, zijn er zeker al 1000den jaren verstreken tussen onze tijd, en deze tijd.

Nadat ik Aslan had begroet ging ik een eindje wandelen. Het was prachtig weer om te gan wandelen. Tijdens de wandeling kwam ik oude bekenden tegen maar het scheen niet goed met hun te gaan. Toen ik vroeg waarom het niet goed ging antwoorden ze niet. Wat was hier aan de hand? Ik besloot terug te gaaan; Ik rende naar de rest Toen ik er was ging ik voor Aslan staan. 'Wat is er aan de hand en waarom reageert iedereen zo raar'? vroeg ik bezorgd aan hem.