Twin Brook [&Belle]

Helaas voor Kilian had Belle die grijns gezien en begon ze wantrouwerig te worden. Was dit alles zijn bdoeling geweest? Ze zuchtte. Kon ze Kilian nog vertrouwen? ze wist het niet. 'Ik weet ht niet Kilian' zei Belle. 'Om eerlijk te zijn heb ik je grijns net gezien en die wantrouw ik erg'. Belle hoopte niet dat ze Kilian nu kwetste. ze wist gewoon goed dat ze niemand zomaar blindelings kon vertrouwen.

Direct toen Belle vertelde zijn grijns te hebben gezien, verdween zijn glimlach. Dit was niet echt zijn bedoeling geweest, maar nu ze haar twijfels kreeg, besloot Killian hier wat mee te spelen. Grijzen wil niets zeggen, Belle. Hij keek haar aan en kneep zijn ogen tot spleetjes. Toen ze niets terug zei, likte hij zijn lippen even en keek naar de grond. Je hoeft niet mee, maar dan zul je nooit de dood van het beest kunnen verwerken. Geloof me. Killian keek op en staarde Belle aan. Ik spreek uit ervaring.

Belle zuchtte. 'Ik vertrouw je maar ik hoop dat je me nooit teleur zult stellen' zei ze. Daarna liep ze de keuken uit richting de biliotheek. In de bibliotheek nam ze alle boeken die iets te maken hadden met planten. Belle besefte dat ze dit nooit kon dragen. Ze besloot alle boeken opzij te zetten en in haar slaapkamer een koffer te nemen. Toen ze even later een koffer uit de slaapkamer had stopte ze er alle boeken over planten in. Daarna ging ze met haar koffer terug naar de slaapkamer om daar haar kleren en zo te nemen. Toen ze alles had ingepakt liep ze terug naar de keuken. "zo ikben klaar' zei Belle en ze zette de koffer opde grond.

Een kleine glimlach van opluchting verscheen op Killian's gezicht toen Belle toch besloot mee te gaan. Hij knikte goedkeurend naar haar en ging aan de keukentafel zitten terwijl zijn nieuwe reisgenootje haar spullen pakte. Hij moest toegeven dat hij nog nooit zo'n grote keuken had gezien. Er was van alles te vinden en dus liet hij zijn ogen goed te kost. Voor hem stond een fruitmand met prachtige appels, bananen en mandarijnen. Honger had hij ondertussen wel, en dus nam hij een van de appels. Op dat moment kwam Belle terug binnen met een enorme koffer vol met kleren en boeken. Killian hief zijn wenkbrauwen. Hoe groot denk je dat mijn schip is? Nouja, geen tijd te verliezen. Hij stak de appel in zijn jaszak en liep naar de voordeur. Zeg maar dag tegen je knusse, grote kasteeltje. Vanaf nu woon je op mijn schip. Killian opende de deur en liep met grote passen de deur uit. Hij wilde nu geen tijd verliezen. Hij keek achterom en zag dat Belle het met moeite bij kon houden. Even zuchtte hij, maar realiseerde toen dat ze, misschien wat tegen wil en dank, met hem meeging en hem zou helpen de plant en Repelsteeltje te vinden. Killian liep terug en nam de koffer van haar over. Geef die maar hier, geen tijd te verliezen.
Na een klein uurtje te hebben gelopen, arriveerde ze in het havenstadje waar zijn schip aangemeerd stond. Bij de loopbrug naar het schip vroeg hij een van zijn bemanningsleden de koffer aan boord te brengen. Hij draaide zich om en hielp Belle aan boord van het schip te komen. Welkom aan boord van 'The Jolly Roger', juffrouw. Het snelste schip ter wereld. Een trotse glimlach verscheen op zijn gezicht bij het zeggen van dit kleine, maar voor hem belangrijke feitje. Ik wil je voorstellen aan mijn beste man hier, Mr Smee. Killian liep naar een kleine, dikke man met een rood mutsje op. Wanneer je iets nodig hebt, vraag het hem. Hij weet het schip op zijn duimpje. Dus geen zorgen, je bent in goede handen.

Belle stak haar hand uit en schudde de hand van de man. Daarna liet ze zijn hand los en zocht ze een plaatsje in het schip. Toen ze een plaats had geonden ging ze zitten. 'Zo als het aan mij lig kunnen we vertrekken' zei Belle tegen Kilian. Belle nam het wel heel sereus dat ze geen tijd meer te verliezen hadden. Ze opende haar koffer en haalde daar boeken uit. Ze legde die naast haar en begon te lezen; Ze hoopte dat Kilian haar zou helpen want als ze alleen al die boeken moest doorlezen waren ze over een jaar nog niet wijzer geworden over hoe ze de plant konden vernietigen.

Nadat Belle haar spullen had uitgepakt en haar boeken pakte, nam Killian haar mee naar zijn kajuit. Deze was een stuk groter en bevatte een bureau waar ze gemakkelijk aan konden werken. Uit een la, helemaal achterin een la, haalde hij een grote, oude, met stof bedekte kaart tevoorschijn en legde deze op het bureau. Een ogenblik geduld Belle, ik moet eerst nog deze kaart zien te ontrafelen. Ik ben er wel eens geweest, maar die keer had mijn broer de controle over alles. Killian boog zich over de kaart en fronste. De kaart snapte hij wel, helaas was er iets waar hij niet meer aan gedacht had. Hij had magie nodig om zijn schip te laten vliegen. Nooit Gedacht Land lag namelijk in de wolken. Hij zuchtte diep. Waar haalde hij op dit moment magie vandaan? Hij wist wel een aantal personen die magie bezitten, maar die waren niet hier. Niet in deze wereld..

Belle zag aan Kilian dat er iets was. Ze liep heel voorzichtig naar Kilian toe. Misschien kon ze hem helpen. ee keek kilian aan. 'Is er iets mis Kilian'? vroeg ze aan hem. Terwijl ze op antwoordwachtte bekeek ze de kaart. Zo te zien was de reis erg ver. Na een tijdje naar de kaart gestaard te hebben keek ze weer naar Kilian en wachtte ze nog steeds op antwoord.

Killian zuchtte nog eens diep. Vervolgens hief hij zijn hoofd en keek Belle strak aan. Ik geloof dat we een probleem hebben. Hij keek nog eens naar de kaart en hield hem iets omhoog tegen het kaarslicht. De route is niet het probleem. Het is de manier hoe we op die route komen.. Killian legde de kaart weer op het bureau en dacht na. Het schip moet namelijk vliegen om op de route te komen. Nooit Gedacht Land bereik je door, met je schip, door de wolken te vliegen. Daarna volg je de zelfde route als Peter Pan. Killian keek Belle aan in de hoop dat ze nu het antwoord al wist. Vervolgens schudde hij zijn hoofd. We hebben magie nodig om dit schip te kúnnen laten vliegen. En op dit moment zijn alle personen die magie bezitten, niet in het sprookjesbos. Ja, de enige persoon die daadwerkelijk magie bezat, was Repelsteeltje, maar die ging hem echt niet helpen. Ik ken wel een persoon die ons kan helpen, maar die moeten we dan eerst vinden.. Killian keek Belle aandachtig aan. Hopelijk wist zij een snellere manier. Tenzij, jij natuurlijk een snellere manier weet. Anders moeten we een 'stukje' omvaren.

Belle dacht na. Zou zij iemand kennen? Na een tijdje glimlachtte ze. 'Volgens mij ken ik iemand aan de andere kant van dit land' zei ze. Belle dacht namelijk aan de goede fee. Zij zou zeker willen helpen. 'Ik zal je de weg wel wijzen' zei ze. (Tenminste als jij dat goed vind'.

sorry voor de korte post maar ik moet gaan.

Een glimlach verscheen op zijn gezicht. Natuurlijk was hij het met deze optie eens. Het bespaarde ze tijd en enorm veel moeite. Hij knikte goedkeurend naar Belle en wenkte haar zijn richting in. Dan laat maar eens zien hoe goed in kaartlezen bent. Killian deed de bovenste la van zijn bureau open en trok een enorme kaart tevoorschijn. Dit, Belle, is de kaart van alle wateren aanwezig in het Sprookjesbos. Hij hief zijn hoofd en keek haar, met een beetje trots op zijn gezicht, aan. In de afgelopen jaren was hij bezig geweest met alle kleinere kaarten om te zetten in een grote. En dat was het gelukt, met resultaat, al vond hij het zelf. Vertel me maar eens, welke kant op?

'Laat me eens kijken' zei Belle en ze boog zich over kilian zodat ze mee kon kijken. belle was best wel goed in kaartlezen. Ze had dat van het Beest geleerd die dat dan weer van zijn vader hd geleerd. Belle bekek de kaart zorgvuldig. Na een tijdje zoeken vond ze het gedeelte waar de goede fee woonde. Jammer genoeg was dat wel helemaal aan de andere kant van waar ze nu waren. Belle wees met haar vinger de plaats aan en zuchtte. 'Sorry ik weet dat dit ver is maar ik weet helaas niemand anders' zei ze tegen Kilian.

Een kleine zucht ontsnapte uit Killians mond toen hij zag hoe ver het was. Helaas was het zijn enige optie om dit schip in de lucht te krijgen. Al zijn vrienden met magie waren in een andere wereld, dus daar had hij helemaal niets aan. Hij knikte goedkeurend naar Belle en legde zijn kompas en meetapparatuur op de kaart. Toen hij alles in de juiste instellingen had gezet, gaf hij het aan Belle. Kun je dit misschien aan Mr. Smee doorgeven? Als het goed is staat hij bij het roer. Mij wees naar boven. Zijn kajuit bevond zich namelijk precies onder het roer. Zeg maar dat hij de zeilen kan hijsen en dat we kunnen vertrekken. Ik kom zo. Hij had nog even tijd voor zich alleen nodig. Hij keek neer op de kaart. Sinds een lange tijd zou hij eindelijk weer een echt doel hebben voor zijn zeereizen. En niet zomaar een doel. Hij zou wraak nemen op de dood van zijn twee meest geliefde personen, zijn broer en Milah.

Belle knikte en rende weg. ze moest wel even zoeken maar uiteindelijk vond ze de persoon die ze moest hebben. 'Excusseer me maar ik moest van Kilian doorgeven dat u het zei mag hijsen zodat we kunnen vertrekken' zei Belle. De man knikte en hij begon met het hijsen van het zeil. Belle draaide zich om en liep weer richting Kilian; Toen ze er was liep ze naar Kilian toe. 'Hoi ik ben er weer' zei ze.

Killian knikte vriendelijk toen Belle terug was. Hij pakte het roer nog eens goed vast. Zo, dame, klaar voor het leven op zee? Hij glimlachte kort. Vervolgens pakte hij zijn kompas en hield die voor zich. In zijn kajuit had hij hem op de juiste richting gezet. Hij draaide aan het roer en zorgde dat het schip de goede kant uit vaarde. Daarna keek hij opzij naar Belle. Wat denk je ervan om de controle over het roer te hebben? Hij hief zijn wenkbrauwen en wenkte haar. Kom. Neem maar over.

Belle keek Kilian verbaasd aan. Kilian moest haar wel erg vertrouwen aangezien hij wilde dat zij het stuur overnam. Gelukkig had Belle ook van het beest gelerd hoe je een schip bestuurde. De vader van het beest was namelijk ook kapitein. Belle glimlachtte naar kilian en liep naar hem toe om het roer over te nemen. Eenmaal bij het roer hield ze het roer stevig vast. 'Zo ga maar rustig zitten' zei Belle tegen Kilian terwijl ze het schip begon te sturen. 'Bij deze wens ik u een prettige reis' zei Belle en ze begon te lachen.

Killian knikte goedkeurend. Belle had wel temperament, daar hield hij van. Vanaf nu ben jij verantwoordelijk voor het roer. Hij keek Belle doordringend aan. Ik vertrouw erop dat we de goeie kant op blijven gaan? Killian hief zijn hoofd en glimlachte kort. Aan de manier waarop Belle het roer vasthield, merkte hij dat ze het blijkbaar vaker had gedaan. Of, althans, dat ze wist hoe het moest. Bij deze wens ik u een prettige reis. Zei Belle waarna ze begon te lachen. Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht. Hij mocht deze jonge vrouw wel. Ook bekend met kaart lezen? Hij hief zijn wenkbrauwen. Als ze verstand had van het roer, zou ze vast en zeker ook wel andere aspecten van het zeeleven kennen. Althans, zo dacht Killian erover.

'Tuurlijk ik heb je net de plaats op de kaart aangewezen' zi Belle en ze glimlachtte. 'Wees maar gerust ik zorg ervoor dat u veilig aan land komt' zei Belle en ze lachtte weer. Belle keek even op de kart. Het was echt een verre reis. Belle zuchtte. Het maakt haar eigenlijk niet uit he lang z moesten varen want ze vond het hier wel leuk; Belle keek voor zich uit en lette goed op hoe ze zou moeten varen.

Killian knikte goedkeurend. Aan deze jonge vrouw had hij wel wat. Ze was bekend met het leven aan boord van een schip, kon kaartlezen en zag er ook nog eens avontuurlijk uit. Het meenemen van haar was tot nu toe dus een erg goede keuze geweest. Hopelijk zou ze zijn vertrouwen niet breken. Trouwens, halverwege zullen we even moeten stoppen om wat goederen in te slaan. Deze reis halen we niet met de voorraden die we nu aan boord hebben. Killian wees een klein eiland aan op ongeveer de helft van de route. Ik ben hier vaker geweest. Een echte piraten stad, kijk maar of je mee wilt. Hij knikte even kort naar Belle. Maar ja, iemand moet de rum voorraad bijvullen. Killian keek naar de fles rum in zijn hand. Hij was al weer half leeg.. Misschien moest hij toch maar iets aan zijn rumverslaving doen. Het enige nadeel was dat het enorm lekker spul was..

Belle zuchtte. Kilian was duidelijk verslaafd aan rum. Hij zou die verslaving echt eens moeten afleren. Drank was voor niemand goed dus ook niet voor piraten. Belle keek wer op de kaart. Als ze zo door bleven varen waren ze moren bij die stad. Belle hoopte dat Kilian 1 dag zonder rum kon leven. Het zou moeilijk zijn maar hij had geen keuze.

Killian keek van zijn fles rum naar Belle. Hij moest toegeven dat hij niet echt een goed voorbeeld gaf aan haar. Hij draaide zijn hoofd naar de jonge vrouw en trok haar aandacht. Vervolgens hield hij zijn fles rum boven zijn hoofd en gooide hem in een sierlijke beweging overboord. Op het dek hoorde je een paar scheepsknechten verbaasd reageren. Een gemaakte grijns verscheen op zijn gezicht. En.. weg ermee! Killian lachte als een boer met kiespijn. Hij zou het wel gaan proberen. Voor Belle, maar mij moest toegeven dat hij nu al een beetje spijt had van de fles met goede rum overboord te hebben gegooid. Ik ga er vandoor. Het is desnoods al avond. Je weet waar je bed is? Killian haalde zijn wenkbrauwen op terwijl hij Belle aankeek. Wanneer je naar je bed wil moet je het maar aangeven aan Mr. Smith. Hij zal het wel overnemen. Hij knikte vriendelijk naar Belle terwijl hij de trap afliep naar het beneden dek. Welterusten!

'Slaap lekker' zei Belle en ze geeuwde. De gemaakte grijns op Kilian's gezicht was Belle niet ontgaan. Ze zuchtte. ze ging op zoek naar meneer Smith. 'Ik ga slapen' mr smith' zei Belle vriendelijk tegen de man toen ze hem gevonden had. Meneer Smith wenste haar welterusten en Belle liep naar haar slaapplaats. Eenmaal daar kleedde ze zich uit, deed ze haar pyjama aan en ging ze op bed liggen. Ze viel vrijwel meteen in slaap.

De volgende ochtend werd Belle al vroeg wakker. Ze kleedde zich aan en nam het stuur weer over van Mr Smith. Binnen 5 minuten zouden ze bij hun bestemming aankomen; Na 5 minuten zette Belle de boot stil en liep ze naar de slaapplaats van kilian om hem wakker te maken. Eenmaal daar lopte ze op de deur en wachtte ze op antwoord.

Killian was uitgeput. Hij viel dan ook vrijwel direct in slaap nadat hij was gaan liggen. Killian was een vaste slaper en maakte dan ook een goede nachtrust.

De volgende morgen was hij vroeg wakker. Zoals normaal. Slapen kon hij als de beste, in tegenstelling tot uitslapen. Killian liep naar de onderste laag van het schip. Deze 'verdieping' was ingericht als opslagruimte voor de rum. Het was er lekker koel en vochtig. Hij opende de deur en liet de geur van alcohol in zijn neus naar binnen glijden. Killian zuchtte even. Zou hij er eentje pakken? Nee. Hij zou proberen te stoppen voor Belle. Dat had hij zichzelf beloofd. Rustig liep hij weer naar boven. Daar kwam hij Belle tegen die hem blijkbaar wakker probeerde te maken. Voorzichtig sloop hij iets dichterbij. Ik denk niet dat hij wakker wordt. Het is nogal een vaste slaper. Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht.

Belle schrok en draaide zich meteen om. Toen ze zag dat het Kilian was glimlachte ze terug. 'Laat jij vaker mensen schrikken'? vroeg Belle daarna lachend aan Kilian. Daarna keek ze weer sereius. 'We zijn trouwens aangekomen op onze bestemming' zei Belle serieus. Ze liep al naar de uitgang van het schip. Eenmaal daar stapte ze naar buiten en wachtte ze op Kilian en de rest.

Killian volgde Belle richting de loopbrug. Hij was al lang niet meer in deze stad geweest en moest toegeven dat hij het stiekem wel gemist had. Hij knikte kort naar Belle. Welkom aan wal, jonge dame! Vervolgens stapte hij van de loopburg af en liep in flinke pas richting de stad. Onderweg kwam hij een aantal oude bekende tegen met wie hij even kort een praatje maakte. Vervolgens liep hij snel door naar de grote markt. Ze zouden een hoop voorraad in moeten slaan. Zoals het er nu naar uit zag, zouden ze zich wel een aantal weken op zee bevinden. Killian draaide zich om naar Belle. We zullen een hoop eten in moeten slaan. Kun jij ervoor zorgen dat we genoeg fruit aan boord hebben? Hij haalde kort zijn wenkbrauwen op. Als vrouw zijnde zou ze wel verstand van fruit hebben dacht hij. Hij draaide zich om naar de rest van de bemanning en gaf aanwijzingen over wie wat zou halen. Killian keek tevreden. Hij had er zin in, het leven op zee had hij toch echt wel gemist!

Belle knikte en liep richting de marktkraam waar ze fruit verkochten; ze koos appels, peren, appelsienen en mandarijnen uit. Toen ze dacht dat ze genoeg fruit had betaalde ze de verkoper en ging ze terug naar Kilian. 'Missie geslaagd' zei Belle vrolijk tegen Kilian. Daarna keek Belle Kilian vragend aan. 'Zijn we klaar om verder te gaan'? vroeg Belle aan Kilian. Terwijl ze wachtte op antwoord keek ze om zich heen. Deze piratenstad zag er best wel leuk uit bedacht Belle zich toen ze eens goed om zich heen had gekeken. Misschien zou ze hier wel willen wonen.